De voedselbank, een mooi initiatief om mensen in armoede te voorzien van broodnodige voedingswaren. Nu, wij zijn zelf ook een aantal maanden naar de voedselbank moeten gaan. Wij waren hier enorm blij mee. Melk, chocomelk, vlees, vleeswaren, groenten, rijst enz. konden ons helpen de maand te overbruggen. Dankzij de steun en toeverlaat van de vrijwilligers die er werkten voelden wij ons zeker niet beschaamd maar begrepen.
Tijdens de feestdagen was er wat extra, wafels, chocolade enz. Ook werd er regelmatig snoep toegevoegd!
Nu, vandaag kreeg ik van iemand te horen, dat die nooit of te nimmer naar de voedselbank zou gaan. Die persoon zou die “rommel” niet aannemen. Diegene beweerde dat dit een schande zou zijn. Zchzelf Verlagen, dat was het letterlijke woord wat in de mond werd genomen.
Ik ben hier zo door geraakt! Hoe kan iemand dit zeggen? Natuurlijk weet ik dat die persoon bij God niet weet wat armoede is, laat staan ooit bij zulke hulpdiensten te zijn langs geweest. Ik weet ook dat tweedehandskleding niet voorkomt in de kasten, alleen maar merkproducten. Ik weet echter ook dat het leven van die persoon een stuk minder intens kan zijn dan dat van mij of ons.
Ik schaam me voor mensen die deze woorden in de mond durven te nemen. Ik schaam me voor mensen die anderen veroordelen zonder te weten waardoor men in deze situatie is beland. Ik schaam me voor de Staat, voor de zogenaamde rijken, voor de grote bedrijven, de grote mannen. Ja ik schaam me zelfs voor de burgers die hun ogen dichtknijpen of net alsof in een etalage kijken wanneer ze een dakloze tegen komen.
Laat dit nu eens ophouden. Laten we open en eerlijk zijn. Daar kunnen we iets mee! Eigenlijk is het niet gek dat men zo blijft denken over de “armoede”. Tenslotte zijn er maar weinig mensen die eerlijk durven zijn over hun situatie. Ik denk, nee ik weet, dat dit al een hele hoop zou schelen.
